Eindelijk wat koelte!!!

Na een reis van ongeveer 2,5 uur  zijn wij woesdag vanuit Sanur in Karangasen aangekomen. De homestay heet Pondok Batur Indah. Voor wie het even in echt wil zien moet even naar '3 op reis met Tygo' gaan. Zoals het daar te zien is is het in het echt. Het eerst wat op valt is de koelte en een heerlijk windje. Wij zitten op ongeveer 1000 meter hoogte en dat scheelt!, Even bijkomen dus. Wanner we op bed liggen met de deuren van de kamer open, hebben we een prachtig uitzicht over het dal en de heuvels met rijstvelden en in de verte een paar bergtoppen ( de Luhur Lempuyang). Net een ansichtkaart. Schuin achter ons huisje is de berg met de vulkaan (Gunung Agung) te zien. Een daalders plekje dus. Wij werden erg hartelijk ontvangen door Gede en werden naar onze kamer gebracht. Erg basic maar wat je nodig hebt is er en erg schoon. Wij werden gelijk al uitgenodigd voor een grote ceremonie in de tempel. Ha,ha dit keer eens geen crematie maar een tempelceremonie. Na uitgepakt te hebben een rondje dorp gedaan.Nou ja dorp.?? Meer een zandweg met wat oude huizen. De kippen en afval lopen en ligt overal maar de gastvrijheid van de bewoners maken dat je dit bijna niet opvalt.Iedereen groet je en vraagt waar je vandaan komt en waar je logeert. Het eten van die avond werd ons in sneltreinvaart geserveert want hadden het een nog niet op en het andere stond eral weer. Ook werd ons gevraagd vroeg te eten want alles stond in teken van de ceremonie in de dorpstempel. Na het eten gedouched en ons in witte blouse en sarong gehezen en ook op naar de tempel. Ja,ja ook hier tempelen wij ook al is het geen zondag. We hebben ons eerst wat op de achtergrond gehouden en zijn in de open ruimte voor de tempel gebleven. Daar hebben we veel met locals gesproken, voor zo ver we in het engels met hun konden communiceren. De plaatselijke bevolking was erg vriendelijk en regelmatig werd gevraagd een foto te maken met hun. Later zijn we in de tempel gegaan. De hele gebedsceremonie meegemaakt en al de zegeningen. Ook wij werden besprenkeld met geparfumeerd water. Als klap op dd vurpijl werden we ook nog gezegend met heilig water. Dat moest je in je handen houden, rechterhand (de linker is onrein hier) en eerst 4 keer er van drinken. Dat hebben we maar als of gedaan (gelukkig was het donker, je weet niet wat dat water met je maag doet...), daarna werd je er mee besprenkeld en moest je je gezicht er mee wassen en daarna je hoofdhaar.toen dat klaar was kreeg je plakrijst op je voorhoofd. Omdat iedereen offers had meegenomen en wij met lege handen kwamen, hebben we gevraagd of wij ook iets konden doen, nou we konden wel een donatie doen. Het grote boek kwam te voorschijn en we moesten zelf de naam schrijven, want de nederlandse namen waren war moeilijk voor hun. Dus de naam in het grote boek, en ja, je wil ook niet achtergblijven bij de rest, dus werd de gift 50.000 roepie (omgerekend € 3,50). Ook werd het nog even hardop voorgelezen. Toen was na weer een aantal gebeden en aanroepen van weten wij wat door de preister met zijn belletje, het afgelopen en konden we wat rondlopen in de tempel en alle mooie offers bekijken. Tot een geroosterd varken lag er als offer, maar ook offers met snoepjes, blikjes frisdrinken etc stond er. Al met al zeer indrukwekkend en een mooie avond. Bovendien heefg het veel foto en filmmateriaal opgeleverd.

Na nog een borrel en even lekker op ons terrasje te hebben gezeten zijn we gaan slapen. Vanochtend hadden we een heerlijk ontbijt en zijn we lopend naar het waterpaleis Tirtagangga gegaan. Het is hier het terras af naar beneden en bij een irrigatieriviertje lang lopen, ongeveer 1km. Het waterpaleis was prachtig. Het is ooit door een radja als buitenverblijf gebouwd in de verschillende basins zwommen enorme koi's. In enkele basins mocht je zwemmen, heerlijk fris en veel kouder als in Sanur. Op de weg terug nog even op de rijstveldjes gekeken. Hier wordt nog veel met de hand gedaan, trekkers heb je hier niet voor. 

Vanmiddag even gerelaxed en vanavond weer herlijk balinees gegeten hier. Als klap op de vuurpijl kwam de vrouw van Gede ook nog langs met haar offer van gisteravond, die worden namelijk na de ceremonie opgegeten. Dus moesten wij ook meeproeven. Er waren lekkere vruchtenen koekjes bij, maar ook balinese chocolade. Dit hadden wij gisteren ook al gekregen en is niet te pruimen. Het is gemaakt van zwarte rijst in een stuk palmblad gewikkeld, net een stuk pek. We hebben het dus laten verdwijnen.....niet in onze maag.... Het afslaan is not done hier, dus altijd beleefd blijven...

Morgenmiddag vertrekken we naar  Candi Dasa, daar hebben we weer sneller internet hopen we, want nu kunnen we geen foto's uploeden op de blog.

Lieve groeten van ons en tot de volgende keer.